Hoofdtelwoorden die het precieze aantal entiteiten kunnen aanduiden, noemen we bepaalde hoofdtelwoorden. Het zijn namen van getallen en ze worden ook wel numerieke telwoorden genoemd.

De bepaalde hoofdtelwoorden van het Nederlands bestaan uit een beperkte groep basisvormen. Het grootste deel van die vormen kunnen op zichzelf ook woorden zijn, zoals de telwoorden een t/m twaalf en bijvoorbeeld honderd en duizend. Daarnaast bestaat de groep uit vier vormvarianten (allomorfen), namelijk twin-, der-, veer- en tach-, en de vormen -tig en -en-.

Met deze basisvormen kunnen alle andere, meer complexe, hoofdtelwoorden gevormd worden. Dat gebeurt door afleiding (bijv. vijf-tig) of samenstelling (bijv. zes-tien, twee-honderd, vijf-en-zestig). De betekenis van de hoofdtelwoorden kan additief (bijv. zes-tien = 6 + 10) of multiplicatief (bijv. twee-honderd = 2 x 100) zijn. In sommige gevallen is de vorm -en- verplicht in de samenstelling (bijv. vijf-en-zestig), maar het kan ook facultatief zijn (bijv. honderd-(en)-tien).