Presentatief er treedt doorgaans op in zinnen met een onbepaalde constituent als onderwerp, die meer naar achteren in de zin staat. Het introduceert als het ware dat informatief belangrijke onderwerp [21.3.2.1/i3].Er kan dan, althans in mededelende zinnen, de eerste zinsplaats bezetten, waardoor het vervoegde werkwoord (de persoonsvorm) z'n vaste tweede plaats in de zin behoudt. Omdat in het algemeen gesproken op de eerste zinsplaats vaak een onderwerp staat, noemt men het op deze wijze gebruikte er wel 'plaatsonderwerp' (het 'eigenlijke' onderwerp heet dan ' getalsonderwerp'). Staat al een ander of helemaal geen element op de eerste zinsplaats, dan komt er meteen na de eerste pool. Vanuit die redenering spreekt men ook wel van repletief (= 'opvullend') er. Voorbeelden:

Ook in vraagwoordvragen komt presentatief er vaak voor. Omdat het vraagwoord hier de eerste zinsplaats bezet, staat er altijd na de persoonsvorm. Voorbeelden:

Verder wordt presentatief er gebruikt in passieve zinnen zonder onderwerp of met een bijzin als onderwerp (zie voor dat laatste [8.6.3.2/ii]). Voorbeelden zijn:

In bijzondere gevallen kan presentatief er vervangen worden door daar:

Presentatief er komt niet voor in beknopte bijzinnen en infinitiefconstructies na zien, horen, voelen en ruiken [18.5.4.8]. Vergelijk:

(n.b. De zinnen 16b en 17b zijn wel mogelijk als er locatief geïnterpreteerd wordt [8.6.2].)

Locatief er en presentatief er vertonen nogal wat overeenkomst. In beide gevallen wordt er zelfstandig gebruikt en de twee gebruikswijzen zijn in een zin niet altijd duidelijk van elkaar te onderscheiden. Semantisch hebben ze gemeen dat ze een letterlijke of figuurlijke ruimte introduceren waarin het in de zin uitgedrukte plaatsvindt. Daarom wordt voor locatief en presentatief er samen wel de overkoepelende term 'situerend er' gebruikt (vergelijk ook [21.3.2.1/ii]).